Meisje zonder naam
Meisje zonder naam
Pas zag ik in een donker hoekje een droevig meisje staan,
maar toen ik haar vroeg naar haar naam,
halde ze moedeloos haar schouders op,
en fluisterde: Dat is waarom ik me verstop...
Ik vroeg haar natuurlijk waarom?
Is 'ie soms vreselijk stom?
nee zei ze zacht, ik wil hem niet meer uitspreken,
want dat zou het laatste stukje van mijn hart breken...
'k Vroeg: Wat is daarvan dan de reden?
een man die me begon uit te kleden,
fluisterde haar prachtige stemmetje zacht,
de man die mij heeft verkracht...
Onthoud me maar als het meisje zonder naam,
dat je droevig in een donker hoekje zag staan,
omdat ze haar mooie naam verafschuwd,
omdat er een man was, die haar in het duister heeft geduwd...
Reacties op dit gedicht
| braakiejz: | Zondag, januari 16, 2005 19:14 |
| hmm te herkenbaar helaas :S maar wel mooi neer gezet | |
| Ferluci: | Zondag, januari 16, 2005 17:05 |
| Heel mooi gedicht, ik word er helemaal stil van. | |
| jij: | Zondag, januari 16, 2005 17:04 |
| Wow! :| Dit is echt super mooi.. Maar wel heel zielig.. :( Super gedaan! :) KuSs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bernice | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||