Bestaat er zoiets als de reeële realitiet?
Een relatief zinloos begrip of een weloverwogen doelgericht woord?
Een oneindig samenvloeisel van versplinterde visies afkomstig van gedegenereerde wezens.
Een sluwe weloverdachte wijze die op een moment van onoplettendheid bezit neemt van de slapende massa.
Een tijdloos begrip?
Misschien zelf een zinloos begrip, onze hersens aanvretend en onze zielen aantrekkend.
Kan ik begrijpen? Kan ik zien?
Nee, enkel het voelen doet me goed.
Het loslaten van mijn eigen realiteit om te worden ondergedompeld in een oneindige waas van onduidelijkheid en mysteries.
Een nieuwe kijk ontwikkeld, enkel om te beseffen dat ik slecht ik ben, dat ik slechts alles ben.
Niet langer doelloos dwalen door de straten maar leven in het zuivere besef van mijn eindeloosheid, enkel voortgedreven door mijn grondeloze wil.