Vreemde vrouw
Ik zie een vrouw,
kijk in verdrietige ogen.
Ik bekijk haar goed,
Haar schouders gebogen.
Zo ken ik haar niet,
Ik blijf naar haar kijken.
Misschien dat het me lukt,
Haar weer te bereiken.
Ik raak haar aan,
Streel zacht haar gezicht.
Maar haar ogen blijven dof,
Ik zie geen licht.
Ik kijk van haar weg,
Het doet me te zeer,
Die persoon in de spiegel,
Ik ken haar niet meer.
kijk in verdrietige ogen.
Ik bekijk haar goed,
Haar schouders gebogen.
Zo ken ik haar niet,
Ik blijf naar haar kijken.
Misschien dat het me lukt,
Haar weer te bereiken.
Ik raak haar aan,
Streel zacht haar gezicht.
Maar haar ogen blijven dof,
Ik zie geen licht.
Ik kijk van haar weg,
Het doet me te zeer,
Die persoon in de spiegel,
Ik ken haar niet meer.
Reacties op dit gedicht
| Will Hanssen: | Dinsdag, januari 18, 2005 19:10 |
| Uit het diepste duister van de nacht zonder gefluister intens zacht wordt het licht geboren je hoeft niets te vragen bij het ochtendgloren gaat het dagen Will |
|
| arie: | Dinsdag, januari 18, 2005 18:58 |
| Een wandeling buiten en het zien van iets kleins veranderen stemming, verdringen gepeins wolken jachten een streepje zon dat tovert weer warmte binnen jouw bron Arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ***Floor*** | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||