ontschoold
Ik wist het zeker:
voor mij geen school meer!
Er zijn andere zaken,
want ik was ontschoold.
En zie,ik was op bezoek.
De kleinkinderen waren er ook.
Eentje zat naast mij.
Hé,wat leuk toch.
Hij maakte puzzels.
Ik mocht helpen
en aanmoedigen.
Ach,ik genoot ervan.
En dan,op stap.
Ik mocht weer praten
en uitleg geven.
We genoten allebei.
Het bloed kruipt
waar het niet gaan kan.
Dat begrijp ik nu heel goed.
Ik voelde me weer juf.
En toch:geen echte spijt.
Af en toe is leuk,
maar alle dagen is te veel.
Ik ben dus toch een beetje
ontschoold...(?)
voor mij geen school meer!
Er zijn andere zaken,
want ik was ontschoold.
En zie,ik was op bezoek.
De kleinkinderen waren er ook.
Eentje zat naast mij.
Hé,wat leuk toch.
Hij maakte puzzels.
Ik mocht helpen
en aanmoedigen.
Ach,ik genoot ervan.
En dan,op stap.
Ik mocht weer praten
en uitleg geven.
We genoten allebei.
Het bloed kruipt
waar het niet gaan kan.
Dat begrijp ik nu heel goed.
Ik voelde me weer juf.
En toch:geen echte spijt.
Af en toe is leuk,
maar alle dagen is te veel.
Ik ben dus toch een beetje
ontschoold...(?)
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, januari 19, 2005 08:58 |
| Ontschoold ... Hm, heel mooi woord ;=). Breng de jeugd maar niet op 'gedachten' :=). Delend mooi. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Liliane Moerman | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||