het sterven in rugzak
Laat mij maar die zwerver zijn
die sierlijk buigt voor zijn plak brood
die het sterven in zijn rugzak draagt
en daarmee naar zijn laatste rustplaats loopt
buiten streelt de regen zijn wang,kust de zon zijn hoofd
maar in het geel van de maan,heeft ie nog stilletjes gehuild
als vertekend verlangen,voor een leven verdoofd
heeft hij voor hulpverleners altijd geschuild,,,
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, januari 20, 2005 07:42 |
| Weer heel goed van je. Liefs / sunset |
|
| Lieverdje: | Donderdag, januari 20, 2005 06:47 |
| Zeer prachtig weer! Liefs |
|
| fox_bert: | Woensdag, januari 19, 2005 23:37 |
| hmmm maar hulpverleners hadden ooknaar zijn schuilplaats kunnen gaan, maar helaas mag dat niet zomaar mensen moeten zelf komen. (ook wel weer terecht maar sosm kunnen mensen dat niet) mooie inhoud Bert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||