heb ik een keuze?
Er zijn zo van die momenten,
(En je weet nooit wanneer ze komen)
Dat je een keuze maken moet
En je weet nooit of je zelf kiest
Of dat de keuze kiest voor jou
En of het er iets toe doet.
Je zoekt maar naar het leven
Met zijn gezicht van eenzaamheid
Tot het opduikt achter je rug
Je uitlachend
omdat je bang bent
een stap te zetten
vooruit ... of terug...
tot blijkt dat het leven
je niet uitlacht
maar je enkel een duwtje geeft
en je zien laat
dat het leven
zo vurig aan je kleeft
en je beseffen doet
dat het gezicht dat je zag
enkel een illusie was
die in gedachten lag
(met dank aan Ana(Stacia) voor de inspiratie...)
Reacties op dit gedicht
| Ana (stacia): | Maandag, januari 24, 2005 15:57 |
| Dat ik deze bijna gemist had ... zou zonde geweest zijn ... om verschillende redenen. Toch wel een doordenkertje, hoor Steven ... deze blijft nog wel even hangen. liefs ana |
|
| Lioemna: | Vrijdag, januari 21, 2005 11:56 |
| Mooi, vooral die laatste zin! liefs, .Me. |
|
| sunset: | Vrijdag, januari 21, 2005 10:18 |
| Elke keuze maak je - uiteindelijk - zelf. Mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||