In een donker bos
In een donker bos verdwaald
Een droom die zich steeds herhaald
Ik kan die dag maar niet vergeten
Van mijn lichaam was je bezeten
Jou lichaam wilde meer
Mijne trilde van afkeer
Was je zo ten einde raad
Was dat de rede van jou daad
Ik was nog maar een kind
Verdomme, was je echt zo blind
Al jaren zit je vast in m’n gedachten
En de pijn wil maar niet verzachten
Wat wou je nou eigelijk bereiken
Waar moest jou daad nou op lijken
Een droom die zich steeds herhaald
Ik kan die dag maar niet vergeten
Van mijn lichaam was je bezeten
Jou lichaam wilde meer
Mijne trilde van afkeer
Was je zo ten einde raad
Was dat de rede van jou daad
Ik was nog maar een kind
Verdomme, was je echt zo blind
Al jaren zit je vast in m’n gedachten
En de pijn wil maar niet verzachten
Wat wou je nou eigelijk bereiken
Waar moest jou daad nou op lijken
Reacties op dit gedicht
| *ZonneKe*: | Zondag, januari 23, 2005 20:06 |
| Die waarom vraag brandt ook bij mij heel diep vanbinnen. Als je wilt ik ben er voor jou. Kusjes *ZonneKe* |
|
| Clienniej: | Zondag, januari 23, 2005 17:30 |
| Heel mooi geschreven liefje, jammer maar waar, ik herken et ;) Hou van je lieffie (K) Ik ben er voor je |
|
| Fortune: | Zondag, januari 23, 2005 16:37 |
| wat erg voor je.. Ik hoop dat ie snel uit je gedachten verdwijnt.. sterkte.. liefs, Samantha |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joanne25 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||