hoe eenzaam kan het leven zijn
hoe eenzaam kan het leven zijn
met niemand om je heen
hoe koud kan een hart aanvoelen
veranderen in steen
hoe donker zijn de winters
met veel te lange dagen
hoe zeldzaam de blije momenten
die stilaan gaan vervagen
hoe intens het verlangen
hoe schrijnend het gemis
hoe pijnlijk de dagen
zonder enige betekenis
maar plots ,zo onverwachts
zie je die stralende lach
weg is al het grauw
de lucht klaart op
de hemel wordt weer blauw
met niemand om je heen
hoe koud kan een hart aanvoelen
veranderen in steen
hoe donker zijn de winters
met veel te lange dagen
hoe zeldzaam de blije momenten
die stilaan gaan vervagen
hoe intens het verlangen
hoe schrijnend het gemis
hoe pijnlijk de dagen
zonder enige betekenis
maar plots ,zo onverwachts
zie je die stralende lach
weg is al het grauw
de lucht klaart op
de hemel wordt weer blauw
Reacties op dit gedicht
| gwbuyze: | Donderdag, januari 27, 2005 22:05 |
| een prachtig en schitterend verwoord gedicht. laat maar komen die heldere hemel en die lach op ons gezicht. liefs xxx henk |
|
| Will Hanssen: | Donderdag, januari 27, 2005 20:39 |
| Prachtig, hoopvol gedicht...positief verwoord! Liefs, Will |
|
| zwartwitje: | Donderdag, januari 27, 2005 20:26 |
| mooi geschreven... veel geluk met de onverwachte liefde xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zanna-marie | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||