Babel
BABEL
Als het rood bloeit bloed
door het koren
is het lauw van blauw
de distels
nimmer bekoord
laat staan bemind
wee de zin
die het woord vergooit
de klank van de letter
is het ruis in dovemansoren
wanneer de luistervink
het lied niet wil horen
dat meegolft op de wind
heb ik geen strand
om aan te stromen
waar is het zand
dat mijn sporen kan dragen
is er iemand
die de weg voor me vraagt
ik ben een bewoner
van de toren van Babel.
Als het rood bloeit bloed
door het koren
is het lauw van blauw
de distels
nimmer bekoord
laat staan bemind
wee de zin
die het woord vergooit
de klank van de letter
is het ruis in dovemansoren
wanneer de luistervink
het lied niet wil horen
dat meegolft op de wind
heb ik geen strand
om aan te stromen
waar is het zand
dat mijn sporen kan dragen
is er iemand
die de weg voor me vraagt
ik ben een bewoner
van de toren van Babel.
Reacties op dit gedicht
| ReneeZ: | Maandag, mei 04, 2009 14:39 |
| heel erg mooi | |
| Holy Merry Me: | Vrijdag, januari 28, 2005 21:54 |
| prachtig! geweldig mooi poëtisch neergezet! heel erg rakend. -xXx- |
|
| mensje: | Vrijdag, januari 28, 2005 21:30 |
| wauw mooi geschreven!! Kusj een meisjes mensje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rudi J.P. Lejaeghere | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||