Jouw contrast met de nachtegraaf
de nachtegraaf zal toch maar weer
ter kerke moeten gaan
het hart is er wel niet meer
maar toch draagt hij
ambtshalve wel te verstaan,
een droevig zilverzwarte traan
bevestigd aan het linkeroog
terwijl aan de overkant
van de herfst-kleurige regenboog
jouw naam zich boven mijn gevoel verheft
en omwille van het schitterend contrast
als een vertaalde donderslag mijn woorden treft
als klankbord voor wat ik dacht
dat mijn leven ooit geweest zou kunnen zijn
bel je me op?
dan zeg ik dat ik er aan kom
waar je ook bent
ik ben er binnen een uur
