ik mis je nog steeds
zomaar ineens was je weg
zomaar ineens
liet je me achter met verdriet en pijn
op die ene dag
ik kan het me nog goed herinneren
veranderde heel mijn leven
jij was nog zo gezond
en zo jong
maar dan plots gebeurde het
je werd wakker
en kon niets meer bewegen
je was volledig verlamd
je hebt nog een paar dagen
voor je leven gevochten
in het ziekenhuis
maar toen was je weg
DOOD
en ik bleef alleen achter
waarom moest je gaan?
waarom?
het is nu meer dan 10 jaar geleden
maar ik mis je nog steeds
mijn allerliefste opa
Reacties op dit gedicht
| mantis: | Zondag, februari 06, 2005 21:48 |
| prachtig je doet je grootvader hier een groot plezier mee | |
| sunset: | Dinsdag, februari 01, 2005 13:28 |
| Hunkerend droef dit. Liefs / sunset |
|
| Lieverdje: | Dinsdag, februari 01, 2005 11:26 |
Ik mis hem ook nog steeds, en denk dikwijls indien hij nog leefde het allemaal anders zou zijn! Super verwoord! Liefs Je moeder! |
|
| psych: | Dinsdag, februari 01, 2005 08:07 |
| ja,,,het gebeurt,,,liefs,,,psych,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: engeltje84 | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||