Deze planken zijn nog niet geverfd
ze hebben de kleur van je gezicht
je wangen die rood waren
lijken nu zo wit
In het schuurtje leg ik ze gebundeld
naast een oude damesfiets
met een laagje stof
over stuur en bel
Afstanden volbrachten we samen
menige dingen wisten we van elkaar
nu bij het wegleggen
van de planken in de schuur
Zie ik weer de oude damesfiets
en weet tijden verstrijken
ook al wil je het soms niet
Dj_ebbe: | Donderdag, februari 03, 2005 17:17 |
op een ouwe fiets moe je t leren | |
lommert: | Donderdag, februari 03, 2005 14:45 |
met genoegen gelezen willem |
|
juffie: | Donderdag, februari 03, 2005 11:57 |
Heel mooi nostalgisch. | |
sunset: | Donderdag, februari 03, 2005 09:02 |
Droef, berustend-mooi verwoord. Liefs / sunset |
|
de nifter: | Donderdag, februari 03, 2005 08:26 |
op een ouwe fiets.... is het zwaar trappen ofzo? | |
Lia : | Donderdag, februari 03, 2005 07:30 |
tijden gaan voorbij.. soms vliegensvlug... mooie herinnering heb je beschreven.. met genoegen gelezen.. liefs, Lia |
|
maria : | Donderdag, februari 03, 2005 00:52 |
dierbaar herinner ontroerend verlangen liefs, maria |
|
Peter van der Linden: | Donderdag, februari 03, 2005 00:40 |
Ja, maar die oude fietsen zijn toch in? Opoes fietsen noemden ze die. Of zijn die al weer uit de mode, ik hou het niet zo bij. Leuk, dit gedicht. Welterusten, Peter. |
|
shelob: | Donderdag, februari 03, 2005 00:23 |
Werkelijk prachtig en heel herkenbaar verwoordt, soms wordt je door levenloze dingen zo aan de eens levendige herinnert, heel mooi, Jolanda | |
erje: | Donderdag, februari 03, 2005 00:08 |
zat er nog een karbit lamp op dat lijkt mij wel wat geroeten erje |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 03 februari 2005 | ||
Thema's: |