Scherven in mijn hart
Niemand heeft het in gaten.
Maar ik voel het.
Wonden vanbinnen.
Laten merken doe ik het niet.
Elke avond huilen..
En maar hopen dat niemand het ziet.
Overdag ben ik altijd vrolijk en spontaan.
Zelfs in deze donkere tijden.
Mijn hart ligt in scherven
Ik kan het verdriet niet vermijden.
De pijn is niet te verdragen.
Ik verlang naar rust.
Niets doet meer pijn,
dan iemand verliezen van wie je zoveel houdt.
Ik val, in scherven, in diepe dalen.
Laat het stoppen, smeek ik maar.
"Volhouden" gaat het door mijn hoofd.
Ik moet het halen.
Roerloos luister ik naar mijn ademhaling.
Het is zwaar, en stokkend.
Het liefst zo ik wegrennen.
Gillend, huilend.
Maar ik weet dat ik hem ooit weer ga ontmoeten.
Dat geeft mij hoop.
Ik zie de sterren en de maan, weerspiegeld in het water staan.
Het staat stil, toch hoor ik het stromen.
Zijn dat mijn tranen, of is hier ergens een waterval?
Gaat hier ooit een eind aan komen?
Leeg van binnen.
Mijn hart is bevroren.
Zo koud van verdriet.
Er is zoveel verloren.
Als ik ga slapen.
Laat het dan morgen een droom zijn...
Maar ik voel het.
Wonden vanbinnen.
Laten merken doe ik het niet.
Elke avond huilen..
En maar hopen dat niemand het ziet.
Overdag ben ik altijd vrolijk en spontaan.
Zelfs in deze donkere tijden.
Mijn hart ligt in scherven
Ik kan het verdriet niet vermijden.
De pijn is niet te verdragen.
Ik verlang naar rust.
Niets doet meer pijn,
dan iemand verliezen van wie je zoveel houdt.
Ik val, in scherven, in diepe dalen.
Laat het stoppen, smeek ik maar.
"Volhouden" gaat het door mijn hoofd.
Ik moet het halen.
Roerloos luister ik naar mijn ademhaling.
Het is zwaar, en stokkend.
Het liefst zo ik wegrennen.
Gillend, huilend.
Maar ik weet dat ik hem ooit weer ga ontmoeten.
Dat geeft mij hoop.
Ik zie de sterren en de maan, weerspiegeld in het water staan.
Het staat stil, toch hoor ik het stromen.
Zijn dat mijn tranen, of is hier ergens een waterval?
Gaat hier ooit een eind aan komen?
Leeg van binnen.
Mijn hart is bevroren.
Zo koud van verdriet.
Er is zoveel verloren.
Als ik ga slapen.
Laat het dan morgen een droom zijn...
Reacties op dit gedicht
| kimmiej89: | Donderdag, februari 03, 2005 19:56 |
| en zo gaat het bij mij ook.... en als je dan zo'n gedicht leest of een naar liedje hoort dat je doet denken aan hem,,, merk je heel erg dat je hem mist,., ik wou nou echt dat ik bij hem was,.,. terwijl ik weet hoe hij echt is :( kusszz | |
| kimmiej89: | Donderdag, februari 03, 2005 19:54 |
| ey meis,.,,. echt een mooi gedicht,,, ik ga nog een gedicht maken,.,. die lees je ook vast nog wel :D kuzzies mij | |
| IntegraNatura: | Donderdag, februari 03, 2005 16:45 |
| Ik jank m´n ogen eruit tot ze weer groen zijn (niet echt verstandig, maar ik kan niet anders soms) Ik vind je gedicht eerlijk, en ik herken er wel iets in.. kus. | |
Over dit gedicht
| Auteur: leeuw1991 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||