,,,Geef je aan mij,,,
en,als ik je leegte mag vullen gaan met dromen
waar je deelt met trouw en mededogen
mag ik dan je levensader zijn,
die jouw warmte brengt naar overal
als heerlijk stormen jouw zien verrijkt
strek ik mijn arm,en wandel met je mee
geen water zal nog diepte dragen
en verdrinken zal nog nimmer zijn
en zelfs waar het afgrond zich instort
zullen mijn vleugels jouw doen vliegen als de mooiste vlinder
waar de warmte van de zon je ook mag strelen
het zal je doen voelen als mijn kussen,,,
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| Nietje: | Zaterdag, februari 05, 2005 23:07 |
| ...geen water zal nog diepte dragen en verdrinken zal nog nimmer zijn... Wat een prachtige volzin in een schitterend gedicht. mijn complimenten Psych! Liefs, Nietje |
|
| flores: | Zaterdag, februari 05, 2005 22:16 |
| Kippevel.. Erg mooi neergezet! En zo hoopgevend.. Heel veel liefs.. |
|
| Lia : | Zaterdag, februari 05, 2005 22:03 |
| mooi melancholisch....... | |
| Lievelingetje45: | Zaterdag, februari 05, 2005 20:18 |
| Zeer liefdevol verwoord! Echt weer super neergezet! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||