Omtrend de Bard



                            Om een dag in te gaan pijnig ik mijn lijf om er uit te gaan
                            Voor het bestaan van de dag is ver van waar ik vermag...
                            Zo kom mij tegen, noem mijn naam, hoor mijn stem
                            Te dagen te luiden, zonder klem zonder rem is mijn strijd
                            Te alle dagen, alle wegen, zie me gaan als ik kom
                            Ik at me zelf op, mamma, dat schrok het leven wat af
                            Zo bleef ik telk's, mamma, te vrijheid met de pijnlijke lach
                            En op mijn graf mag men schrijven:
                            Hij wist niet van blijven, nee, nieteens voor een dag
                            Hier ligt één van de bevrijden, één met de pijnlijke lach.