Bron van vergelding
Als bron van vergelding
nam ik het zilveren halssnoer.
De kracht van ontneming
deed de nek bloeden,
als mes in een wurging gebruikt.
Doch bezit ik slechts
de spanning van een taak
niet volbracht. Het rood
stijgt me naar het hoofd
zoals de schuim op mijn lippen.
De rekening kreeg ik toe,
maar ik had er geen vat op.
Vervloekte halssnoer die mij
de vingers sneed! Ik zal altijd
de tekens blijven dragen.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, februari 09, 2005 10:01 |
| Prachtig beeldend. Liefs / sunset |
|
| druppeltje: | Woensdag, februari 09, 2005 09:22 |
| heel erg mooi, je zal het dragen maar je kan er het wel leren aanvaarden.. liefs drup |
|
| wijnand.: | Woensdag, februari 09, 2005 07:25 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||