Wijs
Geef je over aan de stralen van de zon,
we lopen door de wilde plassen,
schreeuwen met de vogels mee.
Geniet niet al te veel met volle teugen,
schrijf over mijn lichaam heen,
met balpen:
“De wereld valt, je wereld is een groot ijsje,
ik eet je op en kots je uit, ik houd zo van je.”
De tijd tikt en je lippen spreken.
Ik hoor je niet, ik wil je niet,
ik maak mezelf van alles wijs.
Reacties op dit gedicht
| Lovely**: | Vrijdag, december 15, 2006 12:36 |
| Ik snap hem niet.. Maar ik denk dat als je hem snapt, hij mooier is..:) Liefs Wendela.. ;) |
|
| Rino Saurus: | Woensdag, maart 23, 2005 15:14 |
| ;) | |
| Zilke: | Donderdag, februari 10, 2005 12:53 |
| Waanzinnig mooi! | |
| marije kooij: | Woensdag, februari 09, 2005 19:22 |
| dankje! :) | |
| Holy Merry Me: | Woensdag, februari 09, 2005 19:21 |
| wauw... *stilte* moet um een paar keer lezen voordat ik hem ook maar een klein beetje begrijp. heel mooi geschreven! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marije kooij | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||