als kind

als kind kon ik alles
kon mensen laten lachen
zonder er moeite voor tedoen
nu kwets ik ze alleen
zo dat die lach
van hun gezicht verdween

als kind wou ik groot zijn
maar nu weet ik
je ziet dan meer van andermanpijn

als kind was ik bang
voor dat dat onder mij bed lag
nu ben ik bang voor de toekomst
en voor wat komen gaat

als kind droogte mama mij tranen
voor haar hoefde ik me niet teschamen
maar nu.. nu moet ik alles zelf doen
soms voel ik me net z'n oen

als kind een pleister op mij kie
een kusje der bij
wat wou ik graag dat alles nog zo zou zij
kon ik weer lekker verder spellen

als kind had ik geen zorgen
die waren voor mij moeder
ze had ze onwijs goed verborgen
maar nu zij de zorgen voor mij
en dat maakt me zekker niet blij
ik ken nu de tijden van pijn
van angst en verdriet

Geschreven door

emma groen

Reacties op dit gedicht

emma groen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

brinkieloontje:	Vrijdag, februari 11, 2005 22:46
MOoi geschreven hoor! Kus Ilona

frietpan:	Vrijdag, februari 11, 2005 21:14
heel mooi em, maar je bent nooit alleen em dat met je weten ! en je kun me altijd schrijven dat weet je!!! liefs Mirte

Over dit gedicht

Auteur: emma groen
Gecontroleerd door: benji
Gepubliceerd op: 10 februari 2005
Thema's: [IK] [Leven] [Verandering]