Pad der lusten
Kom, loop met me mee
over het pad der lusten.
Pak mijn hand en volg me maar.
Wil jou van gevoel bevrijden,
ik ben met jou nog lang niet klaar.
Onderweg zien we rozen bloeien,
hun knoppen roze, als blozende wang.
Jouw ogen als vijvers,
waarin 'k wil verdrinken.
Kom maar liefje, wees niet bang.
Op dat zachte bed van mos daar,
vlij ik je teder doch dringend neer,
en laat je komen, wat een bevrijding,
kreunend vraag je om nog meer.
Maar voor vandaag genoeg gegeven,
't verlangen blijft, daar ligt het niet aan.
Dus volgend keer als je met me mee gaat,
zullen weer over dat pad der lusten gaan.
Reacties op dit gedicht
| Mamke: | Vrijdag, februari 11, 2005 17:36 |
| Had m zelf kunnen schrijven, was t maar eens echt he?! Groetjes, Mamke |
|
| hiljaa: | Vrijdag, februari 11, 2005 14:49 |
| een beetje alleen aan jezelf gedacht? ze wil meer !!!!! knufliefs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Vrijdag, februari 11, 2005 09:14 |
| 't Was dus een vluggertje ;=). Mooi, inspirerend verwoord (ondanks de fictie). Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: apenootje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||