schimmen in het donker
Deze storm zal ik doorstaan
Als het wild wuivende riet
Buigen doe ik wel
Maar breken zal ik niet
Ik houd me staand,
Als alle stemmen zijn vermaand
En de stilte in mijn hoofd,
Die in mijn hart vervangt,
Wanneer de leegheid van dit bestaan,
In de drank is opgegaan
Wanneer de sterren om me heen
Weer schijnen als voorheen
Vergeet wat ik niet weten wil
Verzin wat ik niet weet
Totdat alles langzaam ophoud
Een eeuwigheid een seconde meet
En mijn hoofd tot stilstand komt
smeulende vuren zijn gedoofd
De stille schreeuw beantwoord
geheime beloftes worden gelooft
Ik ben de kilte in de nacht
naast schimmen in het donker
Ik ben de stilte die wordt verwacht
Zoek naar het midden van het draaien
Waar alles slechts nog tolt
In die lang verleden tijd,
toen de wet der liefde
nog immer gold
Reacties op dit gedicht
| fuzzyme: | Zaterdag, februari 12, 2005 14:35 |
| onwijs mooi geshreven, raakt me echt!! thanks 4 reactie.. kusj* | |
| Fri..: | Vrijdag, februari 11, 2005 16:08 |
| mooi mooi:) Liefs, Frida |
|
| Mindy broeders: | Vrijdag, februari 11, 2005 11:08 |
| prachtig geschreven, echt heel goed!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||