De Sirene
Ver weg, achter eindeloze golven
zit zij verstopt onder de diepste oceaan
door haar schoonheid werd menig man bedolven
ze liet geen enkel scheepje gaan
Haar blonde haren vallen stijl langs haar gezicht
haar blauwe ogen zo adrem
alle zeelui waren voor haar gezwicht
en voor haar schitterende stem
Zo zong ze naar de nachtelijke luchten
en lokte ze de mannen naar zich toe
en niemand kan ooit voor haar vluchten
Zij is de mythe...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, februari 13, 2005 09:51 |
| zingt een vrouw dat zij van verlangen te vinden is, dan voelt een man van oer zich geroepen. groetje, hans |
|
| druppeltje: | Zaterdag, februari 12, 2005 15:44 |
| ik ben het met alle andere eens, een prachtig gedichtje heb je neergezet! liefs drup |
|
| Fortune: | Zaterdag, februari 12, 2005 15:23 |
| geinspireerd door Paul en Sander?? Nou maakt mij niet uit, ik vind deze echt mooi! Niet te lang, en mooi geschreven!! Schitterend einde trouwens.. liefs, Samantha |
|
| Nemesis: | Zaterdag, februari 12, 2005 15:02 |
| prachtig beschreven laat ik me meevoeren over de stroom en je woorden zijn de mythe die mij afleiden.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: LizDichter | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||