samenwonen
de stilte in huis,
vergeet zelfs het adem
haar kamer créeert de leegte,
die leeftijd doet gaan vertrekken
posters aan de wand
haar idool,ene Anouk
kijken mij na,
als ik haar kamer doorzoek
naar iets tastbaars,
waarmee ik mijn tranen kan drogen
nooit gedacht
dat deze tijd zo snel zou komen
dat ik mijn dochter met,
ja,een vreemde vent laat samen wonen
maar de tijd strekt zijn plan
en laat het oude grijzen,
en het jonge leven krijgt de kans
om zich te gaan bewijzen,,,
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| flores: | Maandag, februari 14, 2005 22:20 |
| Altijd moeilijk, je dochter loslaten. Maar het hoort erbij.. Ik voel de tegenstelling in dit gedicht. Je wilt het beste, maar weet nooit wat nu precies ok is.. Veel liefs... |
|
| Raira : | Maandag, februari 14, 2005 21:09 |
| twee dezelfde gedichten??? wil je ook twee dezelfde antwoorden?? nee he nou dan wens ik je gewoon nog een keer een prettige avond liefs Raira |
|
| Sunflower Ria: | Maandag, februari 14, 2005 20:33 |
| jaa hoort bij het leven dat ze is gaan samen leven en wonen en dat doet je als vader en moeder heel wat maar als je ziet dat ze beide stralen van geluk ben je trots en blij als vader want je gunt ze beide alle geluk ook al is er nu een traan en de leegte van haar kamer haar kindertijd zal je altijd liefdevol in je hart bewaren weet je bent en blijft voor haar altijd die liefdevolle papa en vader prachtig mooi verwoord liefs en |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||