samenwonen
de stilte in huis,
vergeet zelfs het adem
haar kamer créeert de leegte,
die leeftijd doet gaan vertrekken
posters aan de wand
haar idool,ene Anouk
kijken mij na,
als ik haar kamer doorzoek
naar iets tastbaars,
waarmee ik mijn tranen kan drogen
nooit gedacht
dat deze tijd zo snel zou komen
dat ik mijn dochter met,
ja,een vreemde vent laat samen wonen
maar de tijd strekt zijn plan
en laat het oude grijzen,
en het jonge leven krijgt de kans
om zich te gaan bewijzen,,,
,,,Psych,,,
Reacties op dit gedicht
| Lievelingetje45: | Dinsdag, februari 15, 2005 06:46 |
| Het is en blijft moeilijk! Zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
| Peter van der Linden: | Maandag, februari 14, 2005 23:30 |
| Ik heb het 4 keer meegemaakt. Je went er op het laatst aan. Sterkte. Peter. |
|
| Mar: | Maandag, februari 14, 2005 22:08 |
| Oeps, zo'n cruciaal moment. Hoort er zeker bij maar kan me er alles bij voorstellen... Gr. Mar |
|
| Mindy broeders: | Maandag, februari 14, 2005 21:32 |
| tja, ik ben nog te jong om dat te begrijpen. ik moet zelf nog op me eigen gaan wonen. maar ja hebt het wel weer heel mooi beschreven. liefs... mindy |
|
| Raira : | Maandag, februari 14, 2005 20:13 |
| Ja, dat is even slikken elze als het nog niet zover is dan is dat gevoel erover anders maar eens komt de tijd.. ik weet hoe het voelt, maar het went hoor echt waar, en als de band goed is dan blijven ze de vloer wel bestempelen liefs Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||