De zeep van de liefde
Als je thuiskomt
Met de zwarte vermoeidheid van de dag
Die in je natte haren kleeft.
En de rode wolkjes aan je ochtendwangen
In zuurzwart zweet zijn uitgeregend.
En je rode lippenstift is doodgebloed
In de scheuren van vermoeide mondhoeken.
Dan…
Dan laat ik een bad voor ons lopen:
En ontdoe ik je van de vermoeide kleren
Dompel ik je in het heerlijk warme water
En laat je zachtjes uitkoken
Om je dan met strelende handen
Op te smullen met mijn tederheid.
En al het lood van de dag
Van je lichaam te sponsen
Met de zachte zeep van de liefde.
Reacties op dit gedicht
| Renate-td-: | Vrijdag, februari 25, 2005 23:30 |
| Wauw wauw wauw, dit is mijn favoriet, wat heerlijk om te lezen, voel hier de warmte! Liefs Renate |
|
| SuperKomet: | Zaterdag, februari 19, 2005 18:36 |
| Dit is onwaarschijnlijk mooi. Vooral door de erg sprekende en goed gevonden beelden die je gebruikt, denk ik. Ach ja, hoe het ook komt, het is een sterk gedicht. | |
| Hans Winter: | Donderdag, februari 17, 2005 22:36 |
| lief tegemoet gaan komen brengt een gevoelig mens tot haar schoonste bestaan. groetje, hans |
|
| Fri..: | Donderdag, februari 17, 2005 07:46 |
| Wauw Serge, Prachtig teder neergezet hier, met de juiste woorden lijkt het wel. Als je 's avonds De stad van je gezicht wast om de volle ochtend in te gaan weet dan dat de zon met haar gouden stralen op je past Tot leesze, Serge, Liefs, Frida |
|
| Alter_Ego: | Donderdag, februari 17, 2005 01:56 |
| zozo goed beschreven :) zal ze leuk vinden gij gentleman... mzl AE |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sergev2005 | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||