haar smeekbede
het vuur danste heen en weer
terwijl ze haar magische woorden sprak
tot haar eigen God en Godin
haar eigen smeekbede:
"laat de mensen mij laten
laat ze me laten wie ik ben
laat mij de mensen die me haten
vergeten zodat ik ze niet meer ken"
toen nam ze een kandelaar
en sloeg in d'r eigen gezicht
dan kwam de spijt over de gezwollen kaak
nog meer ogen op haar gericht
terwijl ze haar magische woorden sprak
tot haar eigen God en Godin
haar eigen smeekbede:
"laat de mensen mij laten
laat ze me laten wie ik ben
laat mij de mensen die me haten
vergeten zodat ik ze niet meer ken"
toen nam ze een kandelaar
en sloeg in d'r eigen gezicht
dan kwam de spijt over de gezwollen kaak
nog meer ogen op haar gericht
Reacties op dit gedicht
| Riona: | Zaterdag, maart 05, 2005 00:44 |
| Het is een prachitg gedicht, Ik vind me zelf er erg in terug... | |
| Renate-td-: | Maandag, februari 21, 2005 20:40 |
| Ontzettend mooi geschreven! |
|
| Lievelingetje45: | Maandag, februari 21, 2005 20:04 |
| Een pijnlijk gedicht! Laat angst niet overwinnen! Zeer prachtig verwoord! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: green eyes gothic | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||