ziel gevonkt
ziel gevonkt
mijn ziel word gesmeed
op vonkend aambeeld
de dreunen van de hamer
klinken mijlen ver
langzaam komt de vorm
in vreemde beelden
de hemel roept
mijn naam
verdwaald
in foto print
klieft mijn hart
in verscheurde verwarring
vervaagde beelden
terug gehaald
verlangend naar bevatten
schrijnt de pijn
losgelaten
te zwaar in voel
tot welk een nut
tot welke een doel
wil ik nu nog weten
ik stil
en zwijg
om dat ik weet
dat ik geen antwoord krijg
Wim Black Lord
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Dinsdag, februari 22, 2005 17:46 |
| Sterk stukje poëzie ! I like it. liefs ana |
|
| sunset: | Dinsdag, februari 22, 2005 11:45 |
| O Wim ... Alle antwoorden liggen al eeuwen in jou opgesloten hoor. Je hoeft ze maar te nemen. En je ziel wordt niet gesmeed (want was en is en zal zijn). Hoogstens ben jijzelf een smid die een niet aanvaard beeld vervormt. En dat, Wim, is een onmogelijkheid. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
| Raira : | Dinsdag, februari 22, 2005 08:11 |
| de antwoorden zijn gegrift maar niet in de vragen die je stelt maar door het leven wat je leidt daarin wordt alles verteld de toekomst en het heden het geluk en ook de pijnen de lessen uit het verleden zullen als antwoord in je ziel verschijnen.. jij bent het antwoord op al je vragen Wim.. liefs Raira |
|
| Lia : | Dinsdag, februari 22, 2005 07:39 |
| soms krijgen we geen antwoord op schrift... maar weet dat het antwoord in je zelf ligt... jij bent degene die je leven bepaald.. niemand anders... dikke knuf, Lia | |
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||