Wat was je mooi zo
Met je afgetrapte gympies door de plassen
De rafels van je jeans doordrenkt met vocht
Jouw sterke benen, gaande in ferme passen
Je leren jack waar je zolang naar had gezocht
Je bruine krullen van onder je capuchon
De ondeugende glinstering diep in jouw bruine ogen
Jouw vrije gaan, alsof je vliegen kon
Jouw mooie woorden hebben mij bedrogen
Met je schouders nukkig opgetrokken
Woedend om een reden niet gegeven
In de stilte van de morgen was jij opeens vertrokken
Jouw eindeloze vrijheid moest weer leven
Met je afgetrapte gympies door de straten
Jouw eeuwenoude jeans al ingepakt
Vluchtend voor de toekomst heb jij mij verlaten
Lopend zoals jij alleen kon lopen
Nonchalant aantrekkelijk
Gewoon op je ‘gemak’
Wat was je mooi zo…
Reacties op dit gedicht
| *..stik..*: | Dinsdag, februari 22, 2005 22:21 |
| mooi :) | |
| soulsister: | Dinsdag, februari 22, 2005 19:22 |
| heel mooi,groetjes | |
| Nemesis: | Dinsdag, februari 22, 2005 19:18 |
| Een prachtig gedicht dat de freaks weer sieren mag. We zijn rijk met talenten zoals u... liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: boemerangkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||