Oude vriend van toen...
De oude vriend van toen
leek een vriend voor heel het leven
Nooit heb ik willen weten dat ik
op het punt stond je op te geven
Een ondoorbreekbare band
die altijd zou blijven bestaan
Had ergens toch een barst gevonden
waarbij het kapot zou kunnen gaan
Dagen verstreken zonder enkel benul
dat we onbewust toch vochten
energie leverde voor iets waar
we nog nooit eerder naar zochten
Maar ik kan er niet langer naar speuren
Opgeven wil ik niet doen
maar we houden ons zelf voor gek
mijn oude vriend... van toen?
Reacties op dit gedicht
| Peter van der Linden: | Vrijdag, februari 25, 2005 16:09 |
| Als echte vriendschap geen echte vriendschap blijkt te zijn, ja wat dan? Het beste er mee. Liefs, Peter. |
|
| ana (stacia): | Vrijdag, februari 25, 2005 15:33 |
| Vreemd hoe vriendschappen veranderen, zelfs al hebben we het gevoel dat het niet kan. Ik moet zeggen, hoedje af voor hoe je dit complexe kon verwoorden. Liefs ana |
|
| *~~~Glitter~~~*: | Vrijdag, februari 25, 2005 14:42 |
| moeilijk... maar doe wat het beste voor je is. wat je net tegen mij zegt.. blijf jezelf.. moet jij ook doen! liefs en xxx glitter |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fortune | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||