Uw reikende hand
U reikt me uw hand
het is aan mij
die vast te grijpen
dat ik hem nooit los moet laten
kan ik goed begrijpen
mijn menselijke aard neigt
tot overmatige zelfstandigheid
het grenst soms zelfs
aan opstandigheid
als het goed gaat
heb ik de trotse gewoonte
mijzelf daarvoor te prijzen
dan vergeet ik
om uit dankbaarheid
naar U te verwijzen
pas als het tegenzit
en ik in onzekerheid verkeer
komt mijn afhankelijkheidsbesef
herinner ik mij
Uw hand weer
en daar is hij
groot en beschermend
zonder verwijt
nooit weg geweest
ik gevoel direct weer spijt
dat ik hem los liet
in mijn onnadenkendheid
het is mijn wens
vast te houden
zolang ik leven mag
en ik dank U
voor Uw zorg
elke nacht
elke dag
Reacties op dit gedicht
| Irdana: | Zondag, februari 27, 2005 20:40 |
| heel mooi verwoord fijn om je te kunnen vinden in het geloof met liefs Irdana |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, februari 26, 2005 21:24 |
| mooi verwoordt groetjes Dirk |
|
| Jan van Dord: | Zaterdag, februari 26, 2005 17:27 |
| Een pakkend gedicht, echt heel mooi!! Jan |
|
| Peter van der Linden: | Zaterdag, februari 26, 2005 13:36 |
| Jouw Redder in nood dus. En als je daar een goed gevoel bij hebt, why not? Fijn weekend, Liefs, Peter. |
|
| DrieGeetjes: | Zaterdag, februari 26, 2005 10:25 |
| sunset: | Zaterdag, februari 26, 2005 08:34 |
| Prachtig dit Martine. En zo tonend juist. Liefs / sunset |
|
| Martine Gieze: | Zaterdag, februari 26, 2005 08:22 |
| ooooh...stom...'t was nog vroeg...reikende is natuurlijk met EI! sorry!;-) |
|
| hiljaa: | Zaterdag, februari 26, 2005 08:10 |
| het is zo als alles goed gaat vergeten we hem! pas bij problemen vragen we! knufliefs--hiljaa-- |
|
