en stilzwijgend lees jij...
En stilzwijgend lees jij
dan mijn gedicht,
Met vooralsnog geen
enkele uitdrukking
op je gezicht...
Dan kijk je op en prevel
je zachtjes; mooi hoor
Sorry, sorry dat ik jouw
nieuwe leventje met mijn
verdriet verstoor...
De angst dat jij iets zal
lezen, leefde al zolang
Dat je met tranen in je ogen
mijn woorden leest, daarvoor
was ik al maanden bang...
Reacties op dit gedicht
| Laura Luijkx: | Zondag, februari 27, 2005 21:36 |
| Heel erg mooi geschreven, meisje! *Knuffel* Liefs, |
|
| SpinneSchim...: | Zondag, februari 27, 2005 17:44 |
| schiterend | |
| Fortune: | Zondag, februari 27, 2005 16:02 |
| en dan is die tijd toch gekomen.. Misschien wel het beste, dat zal blijken.. Sterkte.. liefs, Samantha |
|
Over dit gedicht
| Auteur: deceiver | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||