Je lacht nog slechts
Als je slaapt
Omdat zich daar
Het geluk bevindt
Dat hier voor jou
Niet meer bestaat.
Je levensweg is hier
Alleen nog geschreven
In de palm
Van je voet
Gekerfd door de dorens
Van jaloezie ontmoet
Of stenen met
Het scherpste formaat
Van de haat.
Als je slaapt val je dan weer
In het veilige hol van je puppil
Waar zich alle dromen smeden
In de warmte van je gril.
Want hier lijken de mensen
Je na te roepen als
Met monden van een geweer
Met tongen scherper dan kogels voor
De opgetrokken haan van
Harde kiezen - zeer.
Lach maar liefste,
Ach,
Slaap maar als je lacht,
Laat de nacht
Maar lang genoeg
Op je ogen liggen.
Want hier ,op deze wereld,
Vergeten lachen is geen nood.
Het is slechts een traan minder
Van je vijanden
Bij je gelukkige dood.
Hans Winter: | Maandag, februari 28, 2005 22:28 |
wat maakt je daar aan het lachen, waar zou je wezen en ben ik er dan ook als je anders bent dan ik je ken, nader tot je te komen moet zijn. hans |
|
shelob: | Maandag, februari 28, 2005 22:24 |
Ademloos, twee maal gelezen, mooi, mooi, Jolanda |
|
sunset: | Maandag, februari 28, 2005 10:09 |
Wohw! Rakend, voelbaar, goed. Liefs / sunset |
|
Fri..: | Maandag, februari 28, 2005 07:33 |
inderdaad, een zeer rakend en mooi gedicht Liefs, Frida |
|
Lia : | Maandag, februari 28, 2005 06:28 |
heel rakend dicht... knap neergezet....... | |
Raira : | Maandag, februari 28, 2005 01:06 |
raken maar zeer goed verwoord liefs Raira |
|
Renate-td-: | Maandag, februari 28, 2005 01:03 |
*stil..* Knuffel, Renate |
|
Auteur: sergev2005 | ||
Gecontroleerd door: jo | ||
Gepubliceerd op: 28 februari 2005 | ||
Thema's: |