Mijn taak in dit leven.
Soms voel ik me zo alleen,
Dan vraag ik me af waar moet ik met mijn gevoelens heen.
Soms voelt het als een grote oceaan,
Waar ik met mijn roeibootje alleen maar kans heb om onder te gaan.
Ik weet niet meer wat ik wel en niet voel,
En heb niet het idee dat andere mensen begrijpen wat ik bedoel.
Want de hoeveelheid energieën die op mij afkomen,
Geven mij ook vervelende dromen.
Of het mijn gevoel dan werkelijk is weet ik niet,
Het geeft me in ieder geval wel een hoop verdriet.
Hoe kan ik aan andere uitleggen wat er met me gebeurt,
Als ik voel dat de ander al treurt.
Het enige wat ik wil is er voor mensen zijn,
Dat gevoel maakt het leven voor mij fijn.
Maar aan de andere kant is dat een zware taak,
Waarvan ik soms heel moedeloos raak.
Sterke gevoelens komen op mij af,
Waarbij ik me afvraag waarom Hij mij dit mee gaf.
Wat moet ik leren in dit leven,
Kan iemand hier antwoord op geven…
Soms is het heel duidelijk voor mij,
En dat maakt me dan heel gelukkig en blij.
Maar als dat antwoord onduidelijk wordt,
Lijkt het of mijn wereld instort.