Opgegeven
De eeuwige vallende druppels
Laten je gezicht glimmen in het maanlicht
De pijn die je lichaam heeft getekend
Laat de littekens zien van een fel verleden
De brandende angst in je ogen
Vertellen de waarheid
Het leven gaat aan jou voorbij
Kan je pijn op geen enkele manier verzachten
Laat me je opvrolijken
Genieten van de mooie zon
Je het leven laten voelen
Zoals het zou moeten zijn
Maar je tranen houden niet op
Vervangen alle woorden die nog niet uitgesproken zijn
Vertellen alles wat ik moet weten
Opvrolijken helpt niet meer
Want jij hebt jezelf al opgegeven
...
Reacties op dit gedicht
| Halin: | Zondag, mei 14, 2006 19:26 |
| Mooi:D kusjes, KIm |
|
| Lieke Hakvoort: | Zondag, maart 20, 2005 18:37 |
| hijs mooi daanz :) | |
| LizDichter: | Maandag, februari 28, 2005 20:19 |
| Opgeven is zo'n woord wat je het liefste zou vermijden Je moet altijd doorgaan ookal is de afgrond zo nabij en ook al is het zo moeilijk... Liefs, zusje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~OpenBoek~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||