Verzwolgen schreeuw
Verzwolgen schreeuw
in stilte
voortvloeiend
beseft de harde
realiteit.
Leegte omsluitend
als een glazen stolp,
in de oneindigheid
van het menselijk bestaan.
Niet te ontkomen...
Onopgemerkte wanhoop
sluipt geniepig
mijn hart binnen.
(ruimtegebrek...)
Verdorven woorden
vervullen je kwetsende behoeftes.
Met een onduidelijkheid
van de schade.
Nog steeds onbevredigd misschien?
Ik zal het snel merken...
in stilte
voortvloeiend
beseft de harde
realiteit.
Leegte omsluitend
als een glazen stolp,
in de oneindigheid
van het menselijk bestaan.
Niet te ontkomen...
Onopgemerkte wanhoop
sluipt geniepig
mijn hart binnen.
(ruimtegebrek...)
Verdorven woorden
vervullen je kwetsende behoeftes.
Met een onduidelijkheid
van de schade.
Nog steeds onbevredigd misschien?
Ik zal het snel merken...
Reacties op dit gedicht
| dreamerke: | Dinsdag, maart 01, 2005 20:49 |
| schoon zenne!! | |
| Djerco Scholte: | Dinsdag, maart 01, 2005 00:01 |
| dat haalt niet uit de emotie achter de woorden maakten meer al meer duidelijk dan de woorden zelf mooi geschreven |
|
| freakangel: | Maandag, februari 28, 2005 23:28 |
| Het moet zijn met een onduidelijk besef, ipv onduidelijkheid, tis laat he;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: freakangel | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||