Witte kou
Wit drukt de sneeuw
Haar stempel op aarde
Koud voelt het nat
Wat ze voor mij bewaarde
Groot lijken jou voetstappen
In de witte deken
Weken lijken de uren
Die zonder jou verstreken
Nat voelen mijn tranen
Druppend in de sneeuw
Waar ze bevriezen
Wit als een meeuw
De witte deken
De ijzige kou
Het kan nooit ontdooien
Zonder Jou
Reacties op dit gedicht
| remie: | Dinsdag, maart 01, 2005 19:32 |
| mooi Rian....liefs Remie | |
| erje: | Dinsdag, maart 01, 2005 18:41 |
| mooi geschreven en aangepast aan het winterse weer, toch zul je eens ontdooien liefs erje |
|
| ana (stacia): | Dinsdag, maart 01, 2005 17:07 |
| Zwaar liefdesverdriet raakt altijd ... zeker als het zo mooi geschreven is. liefs ana |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, maart 01, 2005 16:46 |
| Sorry typfout, fijne dag natuurlijk. Maar dat begrijp je wel. P. |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, maart 01, 2005 16:45 |
| Mooi dit Rian. Fijnde dag verder. Liefs, Peter. |
|
| Lia : | Dinsdag, maart 01, 2005 14:26 |
| heftig dicht | |
| Oorlam: | Dinsdag, maart 01, 2005 13:51 |
| mooi gedicht! (ff sneeuwballen gooien rian!) | |
| Raira : | Dinsdag, maart 01, 2005 13:46 |
| een rakend gevoelig gedicht weer liefs knuff Raira |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 01, 2005 13:32 |
| Heel droef-mooi beeldend dit. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||