Bevroren
Bevroren is mijn hart dat jij
reeds hebt laten vallen
Onmogelijk schijn ik te zijn
Om hier iets te veranderen
Bevroren lijkt mijn ziel en jij
zult mij nooit omarmen
Angstig dat je bent dat jij
Nooit meer op zult kunnen warmen
Bevroren, mijn gemoed en ik
verzucht in doodse stilte;
'Ik wou dat ik ontdooien kon
En kon genieten van de liefde
Van de zomer, van elkaar
En kon leven zonder kilte...'
Reacties op dit gedicht
| Nemesis: | Zaterdag, maart 05, 2005 15:37 |
| Sorry als mijn vertrek u pijn doet, maar voorlopig is er geen andere weg... Vechten tegen de woorden van anderen blijft een mensenramp... je schrijft mooi, ik blijf je wel lezen!! |
|
| Milyamy: | Zaterdag, maart 05, 2005 13:17 |
| pff moeilijk voor je hold on you're stronger just hold a little bit longer liefs en xxx milyamy |
|
| Nemesis: | Zaterdag, maart 05, 2005 09:49 |
| Sta ik versteld van uw woordenvloed die me laten roepen om de dooi, maar snel zal die komen. Laat dan onze harten ook ontdooien, opdat wij leven kunnen... (weer een citaat...) Mooi gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: boemerangkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||