beschuldigt en tot het bot geraakt
maar toch erboven willen staan
wetend dat het onzin is
zonder enkele bewijzen
maar toch wordt het gezegd
en komt er emotie bovendrijven
van kwaadheid, verdriet en onmacht
dat daarna eindigt met een lach
mijn woorden zijn veroordeelt
van wat goed was naar het kwaad
een toverfee die een lach wilde toveren
Werd vermorzeld door een hatende trog
ik weet dat ik erboven moet staan
want mensen zonder argumenten
zijn als een boom zonder wortels
die wordt omgewaaid door wind
Boudaatje: | Woensdag, maart 09, 2005 22:15 |
Onthou maar goed die laaste alinea en laat je niet ompraten, knipoog liefs |
|
Yara Schmid: | Woensdag, maart 09, 2005 20:10 |
wat lullig zeg... naja, ga er boven staan, jij weet de waarheid, en wij, is dat genoeg? eigenlijk wel, pijnlijk... sterkte liefs yara |
|
sunset: | Woensdag, maart 09, 2005 16:29 |
Hu? Ik mis iets. Maar ik weet wel dat jij iemand bent die nooit kwetst, pijn doet. En zeker niet bewust. Dus waarom dan veroordeling, beschuldiging? Liefs (en een warme knuffel) / sunset |
|
edwin vreugde: | Woensdag, maart 09, 2005 15:57 |
die mensen zijn geen knip voor de neus waard liefs, |
|
Marina van Vledder: | Woensdag, maart 09, 2005 15:48 |
sommige bomen, hebben uiteindelijk gewoon nooit bestaan... | |
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 09 maart 2005 | ||
Thema's: |