Een mythologisch verhaal...Orpheus
Orpheus en Eurydice
Orpheus, een man van het lied, verloor
Zijn geliefde eens aan een giftige slang.
Hij was ontroostbaar en kwaad als maar kon,
Maar, door wilskracht bleef dit gevoel niet lang.
Zijn gevoelens bezong hij voor Hades,
De heerser van het enorme schimmenrijk.
Hierdoor stopte de Onderwereld met leven,
En was er een doodse stilte in het koninkrijk.
Na lang twijfelen en overleggen met zijn vrouw
Gaf de koning dan toch Eurydice aan de zanger.
Maar er was één voorwaarde: Kijk niet voor de uitgang
Naar haar, want dan zie je haar niet langer.
Lange tijd ging het goed en liepen ze achter elkaar terug.
Maar plots keek hij om uit verlangen en onzekerheid,
En met een verwijtende, doch beminnende blik,
Raakte Orpheus zijn Eurydice nu echt kwijt.
Hij kon niet meer terug, zijn afspraak met Hades
Had hij voorgoed uit passioneel ongeduld geschonden.
Orpheus was verdrietiger dan na haar eerste dood,
Waardoor bij hem vele mooie treurzangen ontstonden.
Lang bleven bij Orpheus de tranen stromen,
Liefde was aan hem niet meer besteed.
En een aantal losgeslagen Bacchanten doodde hem,
Een treurnis wat nu nog niemand vergeet.
Uiteindelijk vielen Orpheus en Eurydice elkaar
In de armen, na lange tijd van eenzaamheid.
Ze leefden samen verder in de schimmenwereld,
En bezongen de liefde, en de heerlijke eeuwigheid.
9 maart 2005
Orpheus, een man van het lied, verloor
Zijn geliefde eens aan een giftige slang.
Hij was ontroostbaar en kwaad als maar kon,
Maar, door wilskracht bleef dit gevoel niet lang.
Zijn gevoelens bezong hij voor Hades,
De heerser van het enorme schimmenrijk.
Hierdoor stopte de Onderwereld met leven,
En was er een doodse stilte in het koninkrijk.
Na lang twijfelen en overleggen met zijn vrouw
Gaf de koning dan toch Eurydice aan de zanger.
Maar er was één voorwaarde: Kijk niet voor de uitgang
Naar haar, want dan zie je haar niet langer.
Lange tijd ging het goed en liepen ze achter elkaar terug.
Maar plots keek hij om uit verlangen en onzekerheid,
En met een verwijtende, doch beminnende blik,
Raakte Orpheus zijn Eurydice nu echt kwijt.
Hij kon niet meer terug, zijn afspraak met Hades
Had hij voorgoed uit passioneel ongeduld geschonden.
Orpheus was verdrietiger dan na haar eerste dood,
Waardoor bij hem vele mooie treurzangen ontstonden.
Lang bleven bij Orpheus de tranen stromen,
Liefde was aan hem niet meer besteed.
En een aantal losgeslagen Bacchanten doodde hem,
Een treurnis wat nu nog niemand vergeet.
Uiteindelijk vielen Orpheus en Eurydice elkaar
In de armen, na lange tijd van eenzaamheid.
Ze leefden samen verder in de schimmenwereld,
En bezongen de liefde, en de heerlijke eeuwigheid.
9 maart 2005
Reacties op dit gedicht
| Sander Gorissen: | Woensdag, maart 09, 2005 18:21 |
| Uiteraaard moet 'een treurnis wat' 'een treurnis die zijn' | |
| ike: | Woensdag, maart 09, 2005 18:19 |
| mooi geschreven! leuk he, al die mythen, er zitten werkelijk prachtige verhalen bij. (volgende week ga ik naar de opera Orpheus en Euridice) liefs ike |
|
| LizDichter: | Woensdag, maart 09, 2005 17:30 |
| Wauw,, ik mis je toch wel als concurrent zeg Wat heb je die mythe toch weer daadwerkelijk mooi neergezet Heel veel liefs, Tamara |
|
| Marina van Vledder: | Woensdag, maart 09, 2005 17:29 |
| heerlijke mythologie ik hou hier wel van Marina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sander Gorissen | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||