Leegte
zaterdag 19 mei 2001
LEEGTE
Diep in mij langzaam maar zeker,
Denkende het wordt niet beter.
Voel ik de leegte in mij komen,
Wetende het zou niet mogen.
Zie het einde komt nader,
Wil maar kan niet verder.
De eenzaamheid maakt me leeg,
Sterk zijn helpt niet, je begeeft.
Men begint te beven als een riet,
Woorden, wees dapper helpen niet.
Kan niet meer en moet gaan,
Zeg ik, treur niet ik heb bestaan.
Als wortels van een boom ineen gevlochten,
Heb ik mij door het leven gevochten.
Zoals een trotse eik wordt geveld,
Kan ik niet meer, ben uitgeteld.
Wilfried
LEEGTE
Diep in mij langzaam maar zeker,
Denkende het wordt niet beter.
Voel ik de leegte in mij komen,
Wetende het zou niet mogen.
Zie het einde komt nader,
Wil maar kan niet verder.
De eenzaamheid maakt me leeg,
Sterk zijn helpt niet, je begeeft.
Men begint te beven als een riet,
Woorden, wees dapper helpen niet.
Kan niet meer en moet gaan,
Zeg ik, treur niet ik heb bestaan.
Als wortels van een boom ineen gevlochten,
Heb ik mij door het leven gevochten.
Zoals een trotse eik wordt geveld,
Kan ik niet meer, ben uitgeteld.
Wilfried
Reacties op dit gedicht
| Peeters Veerle: | Woensdag, april 10, 2002 16:35 |
| Er zijn altijd mensen om je heen die je kunnen helpen om die leegte weer te vullen hoor, je hoeft het ze alleen maar te zeggen en te vragen, liefs,Veerlex | |
Over dit gedicht
| Auteur: Wilfried | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||