stille waterval
stille waterval
je zweeg als een waterval, zo krachtig
een stil heuvellandschap
was te horen
in je stilte
ik had je niet gehoord
was te druk, te bezig
met zalvende woorden spreken
voor mijn gemoedsrust
ik had je nodig
niet gemerkt
dat je sprak als een waterval
een stil heuvellandschap
zo fragiel als ik daar zat
in dat hoekje
je oceaanblauwe kijkers
ze zochten
mij
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, maart 11, 2005 18:36 |
| Stil mooi, het geheel. Al was de eerste zin wel erg contradictorisch. Liefs / sunset |
|
| winterklaas: | Vrijdag, maart 11, 2005 15:08 |
| wederom stil-schreewend prachtig verwoord, André |
|
| Oorlam: | Vrijdag, maart 11, 2005 10:32 |
| :) oceaanblauwe kijkers keken de jager friedel aan..mooi:)) | |
| Oorlam: | Vrijdag, maart 11, 2005 10:32 |
| de jager die verpozing zocht bij de waterval | |
Over dit gedicht
| Auteur: Friedel | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||