Lamlendigheid bloeide even op
Zag de waarheid, en met dezelfde snelheid,
trok ze weg, en rotte verder

Vloekend onder de grond
Al stinkend, nieuwe plannen voorbereidend
Aandachtig luisterend naar het juiste moment

Er zitten altijd giftige bloemetjes, tussen de weelderige pracht
Ze lijken mooi, maar pluk ze niet
Ze verslappen direct en gaan stinken

De grond verzuurt, de mooie soorten sterven uit
Ze trekken het niet meer, het voedsel uit de grond
Alles wordt verdrongen door eenzijdigheid....

Ergens is er een tuin, waar echtheid groeit
Kom, laat je zaden de wind oproepen
Vlieg waarheid, en vertel dat er ginds nog meer groeit

En mocht ook mijn tuintje verzuren
Mochten die soorten verloren gaan
Laat dan mijn as de grond verrijken