HET WORDT DONKER

Donkere wolken sluiten zich boven mijn hoofd,
ik voel me verlamt, verdoofd.
Af en toe een lichtpuntje in mijn leven,
wil ik er na toe; het duurt maar even.
Zodra ik even denk;" Eindelijk wat geluk voor mij",
maak ik me tevroeg blij.
Want na ieder lichtpuntje, sluiten donkere wolken weer
en kan je overnieuw beginnen, maar 't gaat niet meer.
Tegenslag na tegenslag,
ze overschaduwen iedere dag,
de positieve dingen in mijn leven,
want ook die worden mijn gegeven.
Maar het negatieve voert de overhand,
en die gevoelens zet je niet zomaar even aan de kant.
Als voor je gevoel alles tegen zit,
dan heb je er geen zin meer in, weg is de pit.
Je gaat dan maar door,
maar waar doe je het voor?
Hopelijk zullen de donkere wolken ooit verdwijnen
en mag ook ik de zon zien schijnen.
Dan zal ik met plezier de dag ingaan
en kan ik er hopelijk voor een tijdje tegenaan.

04/08/01