En ze verdween

Ze danste als een marrionet
Door een wereld die de liefde vreemd was
Haar beangtigende en trieste lot
Werd in de gewetensloze handen van de poppenspeler gelegd
Machteloos verafschuwend zijn genot
Spoelden haar hopeloze tranen
Alle kleuren weg
Alles wat ze zag
Was grijs en kil

Ondanks de grote leegte
Vond haar pijn geen plaats meer
Ze mocht niet denken
Ze moest alleen maar doen en ondergaan
Enkele stille getuigen
Sloegen met een wrang gevoel hun ogen neer
Hoe meer ze greep
Hoe meer ze verloor
Haar laatste warme herinneringen
Waren voorgoed vergaan
Het licht zocht ze niet langer
Ze wilde vallen
Maar hij liet nooit los

Een explosie van gevoelens
Bevrijdde haar van het verstrikkende koord
Vluchtend van haar stille strijd
Trok ze een lijn achter haar verleden
En ze verdween
Het toneel was koud en dood