Vang net
Dans duister dans,
waar lichte voeten net
de grond niet raken
en ijle lucht kou opvangt,
schenk ik jou mijn lach
pluk ooit verloren zinnen
uit verdwaalde lucht,
zucht uren naar morgen,
blaas wolkjes naar onze tijd
samen klimmen we hoger,
tot onder de regenboog,
daar waar gekleurde letters
liefde dichten, schrijven
veren hemelsblauw, zul jij
me vangen wanneer ik val ?
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, maart 16, 2005 08:29 |
| Als je zo prachtig schrijft? Zeker weten :~). Liefs / sunset |
|
| hiljaa: | Woensdag, maart 16, 2005 02:52 |
| prachtige omschrijving! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Rien de Heer: | Woensdag, maart 16, 2005 00:35 |
| Tuurlijk....daar zijn vangnetten toch voor? Groetjes, Rien. |
|
| Mindy broeders: | Woensdag, maart 16, 2005 00:32 |
| ik kan niet meer doen dan mijn best, niet te hard vallen dus... Mindy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: m e t h a | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||