TONEN VAN HAAR EINDIGHEID
Tonen van haar eindigheid.
De kastdeur kraakt.
De klok verstaat het tikken
van zijn slag. De tijd
telt uren rustig af op
tonen van haar eindigheid.
Zon verschiet in kleur.
Laat stofjes dansen
in de willekeur van lucht.
De geur van lang geleden,
herkenbaar in het vluchtige bewegen.
We zitten stil, gevangen
in het broze lijden.
Lippen smakken in het
delen van de dorst. De zuster,
met haar afgelegde trots.
Ze is gaan bidden.
Een kaars, de handen klaar.
Het middaglicht laat zacht
haar ogen breken.
Wij blijven over, met elkaar.
wil melker
07/08/2001
Reacties op dit gedicht
| elly: | Dinsdag, augustus 07, 2001 23:07 |
| Ik blijf over met een brok in mijn keel...prachtig ontroerend gedicht Wil. Liefs Elly xxx |
|
| : | Dinsdag, augustus 07, 2001 10:16 |
| licht glipt door gordijnen spel van stofjes om haar heen in de stille wacht op 't halen danst haar zachte geest van stof tot stof via de stralen liefsss cathje |
|
| Zeeroosje: | Dinsdag, augustus 07, 2001 08:29 |
| Een triestig heengaan Wil, Het lig ook nog vers in je geheugen, dat is ook iets wat je nooit vergeet. Liefs Roosje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||