het parket kraakt niet meer
je woorden
klinken nog vers
in mijn oren
je adem blaast
nog steeds
warmte in mijn nek
de deur staat
elke dag open
voor jou
maar het parket
kraakt niet meer
de trap blijft
onbetreden
alleen de hond
zijn kanken
klinkt doorheen
de stille muren
van het huis
als hij hoopvol
naar de deur
ligt te staren
want ook hij
kan niet geloven
dat jij nooit meer
naar binnnen
komt gewandeld
Reacties op dit gedicht
| Dindy: | Zaterdag, maart 19, 2005 18:27 |
| ~Wauw, egt enorm mooi....had ik net effe nodig. thx ~~Dindy~~ |
|
| druppeltje: | Zaterdag, maart 19, 2005 16:03 |
| een erg goed gedichtje, je zou zeggen dat het echt is liefs drup |
|
| *zwarte schaduw*: | Zaterdag, maart 19, 2005 13:51 |
| foutje opgemerkt, kanken moet janken zijn. oeps!! |
|
| illusions*: | Zaterdag, maart 19, 2005 13:34 |
| prachtig! heel mooi verwoord! xxx, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||