Slaap maar
sluit die blauw ogen van je
sluit jouw zwarte wimpers op elkaar
zodat je ze kan zien trillen als je ademt
kruip maar tegen mij aan
met jouw kleine magere lichaam
laat mijn handen
jouw donzige blonde haren strelen
laat jouw ronkende mondje gaan
en laat jouw eigen gekozen woorden
over jouw rode lippen sijpelen
laat mij mee zweven met jouw fantasieën
laat de vermoeidheid meester maken
en zweef weg naar de wereld van dromen
drapeer jouw satijnen laken over jou heen
en val in een diepe sprookjesrode slaap
Rien de Heer: | Maandag, maart 21, 2005 19:37 |
Lieffffffff Groetjes, Rien. |
|
Oorlam: | Maandag, maart 21, 2005 17:16 |
:)lievig | |
Irdana: | Maandag, maart 21, 2005 11:12 |
lief mooi gedichtje ontroerend met lente groet Irdana | |
Stefan Winkel: | Maandag, maart 21, 2005 09:48 |
Wauwie!! Dit is echt een meedromertje! heerlijk :)! Wat dat je en jouw betreft, in bijvoorbeeld: "sluit jouw zwarte wimpers op elkaar zodat je ze kan zien trillen als je ademt", heeft de eerste 'je' een andere betekenis, die 'je gaat niet over het kind. Misschien zou 'ik' of 'men' daar beter passen. Het lijkt nu mssn meer commentaar dan lof, maar het commentaar gaat over enkele woordjes, de lof gaat over de rest, dus vat het goed op Yara ;)! Liefs, Stefan | |
Raira : | Maandag, maart 21, 2005 09:44 |
vertederend en beeldend verwoord zie het dromende plaatje van moeder en kind helemaal voor me prachtig Yara.... liefs Raira |
|
winterklaas: | Maandag, maart 21, 2005 09:34 |
Mooi gedaan, alleen wordt het gedicht (eerste 3 strofes) overweldigd met je en jouw, een beetje teveel naar mijn smaak. gelukkig geen zilte zoete slaap ;) (bijna net zo erg als een zilte zoute zee, wat als je erover nadenkt wel een heel erg slechte tekst is) Goed gedaan hoor! (trek je niet teveel aan van het commentaar van een zot) André |
|
sunset: | Maandag, maart 21, 2005 09:16 |
Slapende kinderen zijn sowieso een dromend, onschuldig plaatje. Mooi neergezet door jou. Liefs / sunset |
|
sergev2005: | Maandag, maart 21, 2005 08:44 |
Laat ik raden: het is Yara de zeer tedere moeder van een zeer lief kindje dat in haar armen in slaap dommelt. Weer zeer lief omschreven, weet je? Wat kan ik de schoonheid van die kleine wolk in je armen aanvoelen, een lieve zon van een moeder die haar wolkzacht kindje met haar lachende stralen streelt. Wat zijn moeders toch het hart van de wereld, wat zouden we toch doen zonder hen ? Mooi gedicht, Serge |
|
Dirk Hermans: | Maandag, maart 21, 2005 07:24 |
heel mooi liefs Dirk |
|
Auteur: *meisje16* | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 21 maart 2005 | ||
Thema's: |