zonder jou
donkere wolken in een voormalig strakblauwe hemel
ik zal je grote mooie ogen missen
de hemel wordt besmeurd met bloed
de tranen springen me in de ogen
een halve vuurbal schuift in het strakblauwe water
ik zal je stralende glimlach missen
de bebloede hemel kleurt m’n ogen rood
een ijzingwekkende kilte valt over mij heen
een machtig einde van een prachtige dag
waarom moet nu overal een einde aan komen
ik zal elke dag met weemoed aan je denken
weken zou ik je al aanspreken, maar ik ben te laat
waarom ontbreekt het mij nu aan durf
dan hadden we die weken vakantie samen kunnen zijn
ik zal je grote mooie ogen missen
de hemel wordt besmeurd met bloed
de tranen springen me in de ogen
een halve vuurbal schuift in het strakblauwe water
ik zal je stralende glimlach missen
de bebloede hemel kleurt m’n ogen rood
een ijzingwekkende kilte valt over mij heen
een machtig einde van een prachtige dag
waarom moet nu overal een einde aan komen
ik zal elke dag met weemoed aan je denken
weken zou ik je al aanspreken, maar ik ben te laat
waarom ontbreekt het mij nu aan durf
dan hadden we die weken vakantie samen kunnen zijn
Over dit gedicht
| Auteur: petrarcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||