Litteken op mijn ziel..

Ik heb alles gedaan wat ik kon…
kon niet voorkomen dat je sprong
Je had het anders toch wel een keer gedaan…
had ik een jaar later voor deze situatie gestaan
Neemt niet weg dat ik me verdrietig voel…
nog steeds zit met een boos gevoel…
Ik zou willen schreeuwen…
rotjoch…
waarom?
Was de aandacht niet genoeg en daarom…
koos je deze manier om hier weg te gaan…
mij met een machteloos gevoel te laten staan…
Een antwoord hierop zal nooit worden gegeven…
Ik voel wel dat je nu rust hebt zonder dit aardse leven
Ik weet je hebt nu geen strijd meer
En ervaar je pijn nu niet meer keer op keer
Het geeft ook mij wel deels een hoop rust…
het verdriet daarmee niet geblust…
Zal het als een litteken op mijn ziel dragen
wat door de jaren heen wel zal vervagen…
Ik zal het ooit een plekje geven in mijn leven mij aan het loslaten over kunnen geven…