Ik stond al heel vroeg recht op mij
Ik stond al heel vroeg recht op mijn benen
Al in de wieg om een papa te wennen
Want uit mijn kinderperk losgebroken
Werd ik terug in mijn wieg gestoken
Iets getralied konden ze toen lenen
En het zowel voor bed als wieg nemen
Daar in mijn vaderloos onderkomen
Waar ik over papa lag te dromen
Moeder heeft mij nooit liefde gegeven
Deze taak werd haar zuster toegeschreven
Ze heeft zelfs nooit over papa gesproken
Voor haar had ik haar leven gebroken
Nochtans heb ik gebeden, geschreven
Maar ze houd dit geheim voor het leven
Dat ik er echt begin voor te schromen
Ooit haar moederliefde te bekomen
Al in de wieg om een papa te wennen
Want uit mijn kinderperk losgebroken
Werd ik terug in mijn wieg gestoken
Iets getralied konden ze toen lenen
En het zowel voor bed als wieg nemen
Daar in mijn vaderloos onderkomen
Waar ik over papa lag te dromen
Moeder heeft mij nooit liefde gegeven
Deze taak werd haar zuster toegeschreven
Ze heeft zelfs nooit over papa gesproken
Voor haar had ik haar leven gebroken
Nochtans heb ik gebeden, geschreven
Maar ze houd dit geheim voor het leven
Dat ik er echt begin voor te schromen
Ooit haar moederliefde te bekomen
Reacties op dit gedicht
| Raira (Ria): | Zaterdag, maart 26, 2005 08:46 |
| hartrakend mooi verwoord wens jullie fijne paasdagen toe liefs Raira |
|
| hiljaa: | Zaterdag, maart 26, 2005 07:49 |
| zeer droevig ! maar mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||